இஸ்லாம் வலியுறுத்திய இயற்கை வளம் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு

இஸ்லாம் இயற்கையையும், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பையும் மிகவும் வலியுறுத்தும் ஒரு மார்க்கமாகும்.

திருக்குர்ஆனிலும், நபிமொழிகளிலும் (ஹதீஸ்களிலும்) இது குறித்து ஏராளமான போதனைகள் காணப்படுகின்றன. 

மனிதன் இந்தப் பூமியில் அல்லாஹ்வின் பிரதிநிதியாக (கலீஃபா) நியமிக்கப்பட்டவன் என்றும், இந்தப் படைப்புகளைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு அவனுக்கு உண்டு என்றும் இஸ்லாம் போதிக்கிறது.

சுற்றுச்சூழல் பராமரிப்பு பற்றிய ஹதீஸ்கள்:

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு குறித்து பல அரிய போதனைகளை வழங்கியுள்ளனர். அவற்றில் சில:

 சுத்தம் ஈமானில் பாதி:

   "சுத்தம் இறைநம்பிக்கையில் பாதியாகும்" (முஸ்லிம்).

 இந்த ஹதீஸ் உடல், உடை, இடம் என அனைத்திலும் தூய்மையை பேணுவதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. சுற்றுச்சூழல் தூய்மையாக இருப்பது ஒரு முஸ்லிமின் ஈமானுடன் தொடர்புடைய கடமையாக இஸ்லாம் பார்க்கிறது.

   

 மரம் நடுதலின் மகத்துவம்:

عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم:

   "ما من مسلم يغرس غرساً، أو يزرع زرعاً، فيأكل منه طير أو إنسان أو بهيمة، إلا كان له به صدقة."

 "ஒரு முஸ்லிம் ஒரு மரத்தை நட்டாலோ அல்லது விதை விதைத்து விவசாயம் செய்தாலோ, அதிலிருந்து ஒரு பறவையோ, ஒரு மனிதனோ அல்லது பிராணியோ உண்டால், அது அவனுக்கு ஒரு தர்மமாக அமைந்துவிடும்." 

(ஆதாரம்: சஹீஹ் புகாரி 2320, சஹீஹ் முஸ்லிம் 1553)

   > இந்த ஹதீஸ் மரம் நடுதலின் பெரும் நன்மையை வலியுறுத்துகிறது. இது சுற்றுச்சூழலுக்கு நன்மை செய்வதுடன், மறுமையில் நன்மையையும் பெற்றுத் தரும் ஒரு சலுகையாக இஸ்லாம் பார்க்கிறது.

   

  உலகம் அழியும் நிலையிலும் மரம் நடுதல்:

عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم:

   "إن قامت الساعة وبيد أحدكم فسيلة، فإن استطاع ألا تقوم حتى يغرسها فليفعل."

   

"ஒருவர் கரத்தில் உலக முடிவு நாள் வந்துவிட்ட போதும் ஒரு ஈத்த மரக்கன்று இருந்து, அதை நடுவதற்கு அவருக்குச் சக்தி இருந்தால், உலக முடிவு நாள் வரும் முன்னால் அதை அவர் நட்டுவிடட்டும்!"

   (ஆதாரம்: அஹ்மத் 12902, அதப் அல்-முஃப்ரத் 479.

இப்படியும் ஒரு அறிவிப்பு உண்டு:

 அடுத்த நொடியில் உலகம் அழியும் என்றிருந்தாலும் ஒரு ஈத்த மரக்கன்று என் கரத்தில் இருந்தால் நான் அதை நட்டு விடுவேன்."

   > இந்த ஹதீஸ் எதிர்கால சந்ததியினருக்காகவும், சுற்றுச்சூழலுக்காகவும் நாம் தொடர்ந்து நற்செயல்களைச் செய்ய வேண்டும் என்பதை உணர்த்துகிறது.

   

 நீர் நிலைகளைப் பாதுகாத்தல்:

   நபி (ஸல்) அவர்கள் நிலையான நீரில் சிறுநீர் கழிப்பதையும், நீர்நிலைகளுக்கு அருகில் மலம் கழிப்பதையும், நீர் நிலைகளை அசுத்தப்படுத்துவதையும் வன்மையாகக் கண்டித்தார்கள். மேலும், தண்ணீரை மிக மிகச் சிக்கனமாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்றும் போதித்தார்கள்.

 சஅத் (ரலி) அவர்கள் உளூச் செய்யும்போது (அதிகமாகத்) தண்ணீரை உபயோகித்துக் கொண்டிருந்ததைக் கண்ட நபி (ஸல்) அவர்கள், "சஅத்! என்ன வீண்விரயம் செய்கிறீர்கள்?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு சஅத் (ரலி), "உளூவிலும் வீண்விரயமா?" என்று கேட்க, நபி (ஸல்) அவர்கள், "ஆம்! ஓடும் நதியில் இருந்தாலும் சரியே!" என்று கூறினார்கள்." (அஹ்மத்)

இது நீர் வளங்களைப் பாதுகாப்பதன் அவசியத்தையும், வீண்விரயத்தைத் தவிர்ப்பதன் அவசியத்தையும் உணர்த்துகிறது.

வனவிலங்குகளைப் பாதுகாத்தல்:

   நபி (ஸல்) அவர்கள் விலங்குகள் மீதும் கருணை காட்ட வலியுறுத்தினார்கள். விலங்குகளைத் தேவையில்லாமல் துன்புறுத்துவதையும், வேட்டையாடுவதையும் தடுத்தார்கள்.

"ஹிமா" மற்றும் "ஹரம்" பகுதிகள்:

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் மதினாவுக்குத் தெற்கே ஒரு "ஹிமா" (பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதி) ஏற்படுத்தி, நான்கு மைல் சுற்றளவில் வேட்டையாடுவதையும், பன்னிரண்டு மைல் சுற்றளவில் மரங்கள் அல்லது தாவரங்களை அழிப்பதையும் தடை செய்தார்கள். 

இது இன்றைய வனவிலங்கு சரணாலயங்கள் மற்றும் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளின் கருத்துக்கு ஒத்ததாகும்.

இஸ்லாமிய வரலாற்றில் சுற்றுச்சூழல் பராமரிப்பு:

இஸ்லாமிய வரலாறு முழுவதும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பிற்கான நடைமுறை எடுத்துக்காட்டுகள் காணப்படுகின்றன:

 பயன்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு: 

முஸ்லிம் ஆட்சியாளர்கள் நீர் மேலாண்மைக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்தனர். நீர்ப்பாசன அமைப்புகள், கால்வாய்கள் மற்றும் கிணறுகள் அமைத்து, அவற்றை முறையாகப் பராமரித்தனர். நீர் ஆதாரங்களை அனைவருக்கும் பொதுவானதாகக் கருதினர்.

 நகரத் திட்டமிடல்: 

பண்டைய இஸ்லாமிய நகரங்களில் பசுமையான பகுதிகள், தோட்டங்கள் மற்றும் நீர்நிலைகள் முக்கியத்துவம் பெற்றிருந்தன. நகரங்கள் இயற்கையுடன் இணைந்து வாழும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டன.

 "வக்ஃப்" (தர்ம ஸ்தாபனங்கள்): 

இஸ்லாமிய சட்டத்தில் "வக்ஃப்" என்பது நிலம், நீர் ஆதாரங்கள் அல்லது வேறு எந்தச் சொத்தையும் சமூக நலனுக்காக தர்மமாக வழங்குவதாகும். 

பல வக்ஃப்கள் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பிற்காகவும், பொதுவான வளங்களை நிர்வகிப்பதற்காகவும் பயன்படுத்தப்பட்டன.

 உதாரணமாக, நீர் கிணறுகள், தோட்டங்கள், மற்றும் வனப்பகுதிகள் வக்ஃப்களாக அறிவிக்கப்பட்டு பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன.

 விவசாய மேம்பாடு: இஸ்லாமிய நாகரிகம் விவசாய முறைகளை மேம்படுத்துவதிலும், மண்வளத்தைப் பாதுகாப்பதிலும் கவனம் செலுத்தியது. சுழற்சி முறை விவசாயம், உரமிடுதல் போன்ற முறைகள் பின்பற்றப்பட்டன.

 பொது சுகாதார விழிப்புணர்வு: 

இஸ்லாமிய போதனைகள் தூய்மையின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தியதால், பொது சுகாதாரத்தில் கவனம் செலுத்தப்பட்டது. கழிவு மேலாண்மை மற்றும் நோய்த் தடுப்பு நடவடிக்கைகளில் அக்கறை செலுத்தினர்.

மொத்தத்தில், இஸ்லாம் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பை ஒரு மார்க்கக் கடமையாகவும், மனிதனின் பொறுப்பாகவும் கருதுகிறது. இயற்கை வளங்களை நேர்மையாகவும், பொறுப்புடனும் பயன்படுத்துவதையும், அவற்றை எதிர்கால சந்ததியினருக்காகப் பாதுகாப்பதையும் இது வலியுறுத்துகிறது.

இஸ்லாமிய வரலாற்று உதாரணங்கள்: 

இஸ்லாமிய வரலாற்றில் சுற்றுச்சூழல் பராமரிப்புக்கு பல சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன. சில முக்கிய உதாரணங்கள் இங்கே:

1. உமர் (ரலி) அவர்களின் 'ஹிமா' கொள்கை மற்றும் நீர் மேலாண்மை:

 'ஹிமா' (பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகள்): இரண்டாம் கலீஃபாவான உமர் இப்னு அல்-கத்தாப் (ரலி) அவர்கள், குறிப்பிட்ட மேய்ச்சல் நிலங்கள் மற்றும் வனப்பகுதிகளை 'ஹிமா' என்று அறிவித்து, அங்கு மேய்ச்சல் அல்லது மரங்களை வெட்டுவதைத் தடை செய்தார். இது வளங்குன்றா நிர்வாகத்தின் ஆரம்பகால வடிவங்களில் ஒன்றாகும்.

 உதாரணமாக, மக்காவிற்கு அருகிலுள்ள 'சராஃப்' என்ற பகுதி 'ஹிமா'வாக அறிவிக்கப்பட்டு, அங்கு மேய்ச்சல் விலங்குகளின் எண்ணிக்கையைக் கட்டுப்படுத்தி, தாவரங்கள் பாதுகாக்கப்பட்டன. இதன் மூலம் அப்பகுதியின் சுற்றுச்சூழல் சமநிலையை அவர் உறுதி செய்தார்.

 

நீர் மேலாண்மை: 

உமர் (ரலி) அவர்கள் நீர் விநியோகத்தை மேம்படுத்துவதிலும், நீர் ஆதாரங்களைப் பாதுகாப்பதிலும் மிகுந்த ஆர்வம் காட்டினார். அவர் பல கிணறுகளையும், கால்வாய்களையும் வெட்டி, அவற்றை பொதுமக்களின் பயன்பாட்டிற்காகக் கிடைக்கச் செய்தார். மதீனா மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் நீர் மேலாண்மை அமைப்புகளை மேம்படுத்தினார்.

2. உமையா மற்றும் அப்பாஸிய ஆட்சியில் நீர் மற்றும் விவசாய மேம்பாடு:

 ஆற்றங்கர நாகரிகங்கள்: இஸ்லாமியப் பேரரசுகள் யூப்ரடிஸ் மற்றும் டைகிரிஸ் நதிகளுக்கு அருகிலும், நைல் நதிப் படுகையிலும் வளர்ந்தன. இந்த நாகரிகங்கள் நீர்ப்பாசன நுட்பங்களை மேம்படுத்துவதில் பெரும் பங்கு வகித்தன. பண்டைய ரோமானிய மற்றும் சசானியன் நீர்ப்பாசன அமைப்புகளைப் புதுப்பித்து, அவற்றை மேலும் விரிவுபடுத்தினர்.

 அப்பாஸியர் காலத்து விவசாயப் புரட்சி: அப்பாஸியர்கள் (கி.பி. 8-13 ஆம் நூற்றாண்டுகள்)

 விவசாயத்தில் பெரும் புரட்சியைக் கொண்டு வந்தனர். அவர்கள் புதிய பயிர் வகைகளை (எ.கா., கரும்பு, சிட்ரஸ் பழங்கள், பருத்தி) அறிமுகப்படுத்தினர், நீர்ப்பாசன முறைகளை மேம்படுத்தினர், புதிய விவசாய நுட்பங்களை (எ.கா., பயிர் சுழற்சி, இயற்கை உரம்) உருவாக்கினர். இது நிலத்தின் உற்பத்தித்திறனை அதிகரித்ததுடன், மண்ணின் ஆரோக்கியத்தையும் பாதுகாத்தது.

கால்வாய்கள் மற்றும் நீர்த்தேக்கங்கள்:

 இஸ்லாமியப் பொறியாளர்கள் விரிவான கால்வாய் அமைப்புகளையும், நீர்த்தேக்கங்களையும் கட்டினர். இவை விவசாயத்திற்கு மட்டுமல்லாமல், குடிநீர் விநியோகத்திற்கும், நகரங்களின் தூய்மைக்கும் உதவின. உதாரணமாக, எகிப்தில் நைல் நதியிலிருந்து பல கால்வாய்கள் வெட்டப்பட்டு, விவசாய நிலங்களுக்கு நீர் கொண்டு செல்லப்பட்டது.

3. எகிப்தின் ஃபாத்திமிக் கலீஃபாக்களின் பறவைகள் சரணாலயங்கள்:

 

ஃபாத்திமிக் வம்சத்தின் ஆட்சியாளர்கள் (கி.பி. 10-12 ஆம் நூற்றாண்டுகள்) சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர். உதாரணமாக, அவர்கள் எகிப்தில் உள்ள நைல் நதி டெல்டாவில் உள்ள குறிப்பிட்ட பகுதிகளைப் பறவைகள் சரணாலயங்களாக அறிவித்து, அங்கு வேட்டையாடுவதையும், பறவைகளுக்கு தீங்கு விளைவிப்பதையும் தடை செய்தனர். இது வனவிலங்கு பாதுகாப்பின் ஆரம்பகால வடிவங்களில் ஒன்றாகும்.

4. அண்டலூசியாவில் (ஸ்பெயின்) தோட்டங்கள் மற்றும் நீர் மேலாண்மை:

ஸ்பெயினில் இஸ்லாமிய ஆட்சி (கி.பி. 8-15 ஆம் நூற்றாண்டுகள்) சுற்றுச்சூழல் மேலாண்மையின் ஒரு பொற்காலமாகக் கருதப்பட்டது. கிரெனடா, செவில்லா மற்றும் கார்டோபா போன்ற நகரங்கள் அழகிய தோட்டங்களுடனும், புதுமையான நீர் மேலாண்மை அமைப்புகளுடனும் விளங்கின.

 அல்ஹம்ப்ரா தோட்டங்கள்:

கிரெனடாவில் உள்ள அல்ஹம்ப்ரா அரண்மனை மற்றும் அதன் தோட்டங்கள் (ஜன்னத்துல் ஆரிஃப் - "கட்டிடக் கலைஞரின் தோட்டம்") இஸ்லாமிய தோற்றக்கலையின் மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும். இங்கு நீர், தாவரங்கள் மற்றும் கட்டிடக்கலை ஆகியவை இணைந்து ஒரு குளிர்ச்சியான, அழகிய மற்றும் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்த சூழலை உருவாக்கின. இங்கு சிக்கலான நீர் கால்வாய்கள், நீரூற்றுகள் மற்றும் குளங்கள் மூலம் நீர் விநியோகம் செய்யப்பட்டது.

5. சுல்தான் ஸலாஹுத்தீன் அய்யூபி அவர்களின் சுற்றுச்சூழல் விழிப்புணர்வு:

  எகிப்தையும் சிரியாவையும் ஆண்ட ஸலாஹுத்தீன் அய்யூபி (சலாடின்) தனது ஆட்சியின் போது பொது சுகாதாரத்திற்கும், சுற்றுச்சூழல் தூய்மைக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். அவர் நைல் நதி படுகையில் கழிவு மேலாண்மை முறைகளை மேம்படுத்தினார்.

6. 'வக்ஃப்' (தர்ம ஸ்தாபனங்கள்) மூலம் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு:

இஸ்லாமிய வரலாற்றில், ஏராளமான மக்கள் தங்களின் சொத்துக்களை (நிலம், கிணறுகள், தோட்டங்கள், காடுகள்) 'வக்ஃப்' ஆக (தர்ம ஸ்தாபனங்களாக) வழங்கினர். இந்த வக்ஃப்கள் பொது நலனுக்காக நிர்வகிக்கப்பட்டன. பல வக்ஃப்கள் நீர் ஆதாரங்களைப் பராமரிக்கவும், பசுமையான பகுதிகளைப் பாதுகாக்கவும், மரங்களை வளர்க்கவும் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது இயற்கை வளங்களைப் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு சமூகப் பொறுப்புணர்வுடன் கூடிய அணுகுமுறையாகும்.

இந்த எடுத்துக்காட்டுகள், இஸ்லாமிய நாகரிகம் வெறும் ஆன்மீக வழிகாட்டுதலை மட்டுமல்லாமல், சுற்றுச்சூழல் மேலாண்மை, இயற்கை வளங்களைப் பாதுகாத்தல் மற்றும் எதிர்கால சந்ததியினருக்காக நிலைநிறுத்துதல் ஆகியவற்றிலும் நடைமுறை ரீதியான மற்றும் முன்னோக்கிய சிந்தனையைக் கொண்டிருந்தது என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன.